[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Mouner
2. [b]Płeć:[/b] Samiec
3. [b]Wiek:[/b] 4 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Mouner jest dużym wilkiem o czarno szarej sierści. Jak na przedstawiciela swojej rasy jest wysoki i choć tego po nim nie widać ma dobrze rozbudowane mięśnie. Głowa jest podłużna i bardzo foremna nie za duża, nie za mała. Smukłe, umięśnione łapy zakończone czarnymi pazurami chronią lekko chropowate również czarne poduszeczki. Ciemno brązowe ślepia i czarny nos oraz średniej wielkości uszy i puszysty ogon wskazują na to, że zwierzę jest w dobrej kondycji. Puszyste futro jest miejscami przerzedzone poprzez zęby i pazury innych drapieżników czy też wilków, z którymi stoczył walkę.
5. [b]Charakter:[/b] Jaki jest Mouner? To trudno jednoznacznie stwierdzić. W charakterze tego zwierzęcia jest mnóstwo sprzeczności lecz na pewno można powiedzieć, że do uległych i spokojnych nie należy. Mouner już od szczenięcych lat wykazywał cechy, które u wilków nie są akceptowane. Od małego był wredny, porywczy i gdy tylko kogoś nie polubił podszczypywał go zębami, dotkliwie gryzł, a nawet potrafił strzelić komuś ogonem po pysku, czy też bez ostrzeżenia atakował. Jego porywczość objawiała się głównie wówczas gdy ktoś był dla niego przesadnie miły. Wówczas można było zobaczyć jak kuli uszy i nastrasza sierść, a także warczy ukazując wszystkie zęby, aby wystraszyć swojego oponenta lub przeciwnika. Jednak to nie wszystkie cechy, które drzemią w tym zwierzęciu Ten wilk uwielbia noc i mrok. Wówczas wychodzi na samotne spacery i wpatruje się w gwiazdy, które nie wiedzieć czemu bardzo lubi. Można nawet powiedzieć, że w niektórych wypadkach Mouner jest typem samotnika. Jednak choć może się to wydawać niemożliwe ten czarny basior potrafi też być zabawny. Jednak jeśli nie lubisz drastycznych żartów z opisami wystających flaków nie proś go o opowiedzenie kawału. Mouner bywa też czasem cyniczny i potrafi jedną, celną ripostą zakończyć rozmowę ale czyni to tylko wówczas gdy rozmówca nie przypadnie mu do gustu. Jednym słowem Mouner jest dość nieprzewidywalny w swoich zachowaniach. Podsumowując można powiedzieć, że ten czarny basior jest zwierzęciem o wielu sprzecznościach i gdy ty sądzisz, że znasz go dobrze on będzie potrafił ciebie zaskoczyć przy każdym kolejnym spotkaniu.
6. [b]Historia:[/b] Nasz bohater urodził się w wilczej watasze mieszkającej w górzysto – leśnym terenie. Był najbardziej waleczny z całego miotu i wszędzie go było pełno. Jego rodzice byli przywódcami całego stada, więc szczenię było niejako pod ochroną i wiele mu przechodziło płazem. Od maleńkości Mouner pokazywał, że nie jest zwykłym członkiem stada. Owszem parę razy został skarcony przez ojca, który widział co wyprawia jego syn lecz jego wilcza rodzina jakoś z nim wytrzymywała. Niestety odmienność Mounera dawała o sobie coraz częściej we znaki i gdy osiągnął on wiek półtora roku jego rodzic wygnał go ze stada i przez długi czas nie pozwalał wrócić. W końcu wymęczony walką o powrót młody samiec opuścił rodzinne tereny i ruszył przed siebie szukając dla siebie miejsca. Jego wędrówka nie była usłana różami. Wiele razy musiał uciekać przed czyhającym na niego niebezpieczeństwem nie tylko ze strony zwierząt ale też ludzi. Udawało mu się to jednak gdy skończył dwa lata wpadł w sidła zastawione przez myśliwych w lesie. Lekko wystraszony i skołowany wilk próbował się wydostać z matni i gdy po paru dniach znalazł go jakiś człowiek i uwolnił z wnyków Mouner był tak wycieńczony, że nie mógł walczyć. Dał się zabrać z miejsca do którego należał do dziwnego lasu, gdzie zwierzęta mieszkały w klatkach, a pokarm i jakieś dziwne płyny podawali im ludzie. I tak nasz bohater trafił do ośrodka rehabilitacji dzikich zwierząt. Wilk jednak miał wiele szczęścia, bo kości w łapie nie były złamane, a jedynie lekko pęknięte. Dziwni ludzie w białych kitlach wsadzili mu łapę w usztywnienie i zanieśli do klatki by wydobrzał. Na szczęście pobyt w ośrodku nie trwał długo i po prawie roku pobytu w niewoli Mouner wreszcie został wypuszczony na wolność. Miał wtedy już trzy lata i wreszcie miał dość życia w samotności. Niestety jednak przez kolejny rok szukał miejsca, w którym mógłby się osiedlić, aż wreszcie dotarł do dzikiej krainy, w której już pozostał. Obecnie ma cztery lata i wyrósł na rosłego i silnego basiora, który nie boi się nikogo i niczego, a także jest gotowy na nowe przygody.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Z Edenu
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] Tak
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Bardzo lubi grać na zwierzęcych forach, a że nie znalazłem innego forum o wilkach więc przybyłem do was.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Priori.
2. [b]Płeć:[/b] Samica.
3. [b]Wiek:[/b] 4 lata.
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Wilczyca ta jest średniej wielkości, nie jest za niska, ale też i nie dorównuje dorosłemu basiorowi. Mocne kości, twardy szkielet, który ciężko jest złamać. Głowa wilczycy, jest bardzo smukła, podłużna. Bokobrody lekko widoczne, ale nie bardzo gęste, przeciętne. Uszka malutkie, widać blizny po przygryzieniach. Oczy zaś w kolorze bardzo jasnego brązu, o spokojnym, wyrozumiałym, bystrym spojrzeniu. Bije z nich łagodny ton, ale niech to Cię nie zmyli. Duży, świecący się od wilgoci nos, o pokaźnych nozdrzach, które z łatwością wytropią najmniejszą ofiarę. Ciemne plamki na pyszczku, z których wyrastają ciemne wąsy. Zadbane kły, które są jak żyleta. Futro, które okala jej ciało jest w kolorze brudnej bieli, nieco szare, a na samym grzbiecie ma nawet ciemno-szare plamy. Zadbana gęstwina, która daje jej ciepło przy mroźnym klimacie. Ogon twardy, puszty i podobnie jak uszy - w niektórych miejscach przygryziony. Nic nadzwyczajnego, jest to szaro-bury wilk.
5. [b]Charakter:[/b] Priori jest z reguły bardzo spokojnym wilkiem, który lubi obserwować innych, otoczenie. Wykonuje zlecone jej zadania, bez sprzeciwu. Nie kieruje się jednak głupotą, więc jeśli ktoś nakazuje jej, aby sama zabiła niedźwiedzia, to spróbuje zabrać się do tego od innej strony, poprosi o pomoc innych, albo zrobi pułapkę, ale wykona rozkaz. Jest więc przy tym bardzo kreatywna, intuicyjna i zaradna życiowo. O dziwo, sama nie lubi sprzeciwów. Często więc hamuje jakieś nikłe próby łamania zasad, albo podburzania innych. Należy słuchać tego, który rządzi. Nie jest na tym miejscu bez powodu, prawda? Wilczyca posiada dobre serce, które jednak łatwo złamać. Wrażliwa na otaczający ją świat, na cierpienie innych wilków. Chętnie pomaga i nie oczekuje nic w zamian, choć długi należy spłacać. Mimo dobrej duszyczki, potrafi wykrzyczeć swój ból i liczy, że ktoś to dostrzeże. Nie cierpi wilków gruboskórnych, pozbawionych uczuć. Nie każdy musi ciągle się uśmiechać, ani głupkowato śmiać. Jednak odrobina empatii to jest to.
6. [b]Historia:[/b] Priori urodziła się w sporawym miocie, jak u wilków przystało. Pewnego dnia niedźwiedź wytropił ich jamę, a matka była na polowaniu. Ah, wcześniej i sam ojciec został rozszarpany przez te brunatne bydle. Wilczki nie były już takie malutkie, ale do dorosłości miały jeszcze kawałek drogi. Piszczały wściekle ze strachu, ale wołania były na marne. Widziały jedynie rozkopującego niedźwiedzia, a raczej jego łapy i wredną gębę! Ryczał jak szalony, a cuchnący zapach z jego pyska pozostał w jej pamięci, aż do dzisiaj. Rozkładających się resztek jedzenia, a raczej ofiar. Szczeniaki miały tylko jedną drogę ucieczki, mogły szybko wybiec z nadzieją, że ogromna łapa ich nie złapie. Niedźwiedź był wściekły, jeszcze wcześniejsza walka z basiorem dodatkowo utrzymywała jego adrenalinę. Jedno z rodzeństwa postanowiło wybiec, nie czekając na resztę. Udało się, został wykopany (dosłownie) z potężnym kawałkiem gleby, jaką potwór miotał w powietrze. Poleciał, gdzieś w tył... Wtem Priori postanowiła, że to nie jest głupi pomysł! Jednak czasu było mało, a właściwie to ułamki sekundy. Może i by się udało, ale uratowane szczenię piszczało i trzęsło się ze strachu, co nie zostało pominięte przez brunatnego. Gwałtownie odskoczył, cały w piachu, miał go nawet na grzebiecie i pognał w stronę odgłosu. Został rozszarpany, nie trwało to długo... było to malutkie ciałko, białe. Priori wyskoczyła z nory i zobaczyła tylko martwego ojca, oraz leżącego kawałek dalej bliskiego krewnego. Niedźwiedź uciekł... Tylko dlatego, że zaraz zjawił się inny, ale ten był jeszcze większy i starszy, miał dużo blizn i capił niemiłosiernie. Poczuła silny podmuch powietrza, jakiś bełkot... Obróciła się, a za nią stał on, na dwóch łapach, a z pyska ciekła mu strumieniami ślina z resztkami runa leśnego. Tąpnął łapami w rozgrzebaną norę, a tym samym zadusił resztę szczeniaków. Priori zaczęła uciekać, gnała przed siebie ile sił w nogach. Stary niedźwiedź nie miał ochoty, aby ją gonić... Zajął się tymi, które miał pod łapą...

Dwa lata póżniej.
Priori wyrosła na dzielnego wilka, który świetnie działa w pojedynkę. Chodzi znanymi jej ścieżkami i unika wodospadów z pstrągami, bo wie, że tam pewnie czają się niedźwiedzie. Choć teraz, jako starszy wilk pewnie miałaby jakieś szanse, ale jednak i tak miała jakąś traumę. Nie odnalazła matki, ani matka nie odnalazła jej. Kto wie, może gdzieś jest i żyje, nadal jej szuka... Wilczyca postanowiła, że nie może żyć ciągle schowana i chodzić tylko tam, gdzie zna teren. To bardzo komplikuje i nigdy nie pozna kogoś nowego, jakiejś watahy. Postanowiła, jako trzy letni już wilk, wyruszyć przed siebie. Gdzie trafi? Jakie stado, będzie dla niej łaskawe? Wszystko przed nią.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Banner.
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] Tak.
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] To jedyne aktywne wilcze forum, jakie znalazłam. <3

[b]Imię:[/b][i]Theluji[/i]
[b]Płeć:[/b][i]Samica[/i]
[b]Wiek:[/b][i]6 miesięcy[/i]
[b]Opis wyglądu:[/b][i]Theluji jest stosunkowo małą samiczką. Jej długie futro, jest zdobione przez białe futro, wyglądające niczym śnieg na pagórkach, podczas zimy. Poduszki na jej łapach, są szorstkie i czarne, tak jak wnętrze jej uszu jak i nosek. Oczy za to ma jak lód, spoczywający na taflach wody, w chłodne dni.[/i]
[b]Charakter:[/b][i]Theluji to mała buntowniczka. Zawsze stawia - a raczej stara się - na swoim, nie pozwalając na to, aby zdanie kogoś innego było ważniejsze od niej. Jest stosunkowo pyskatym szczeniakiem, które nie da sobie w kasze dmuchać. Jak jednak wiadomo, charaktery dzieci często się zmieniają. [/i]
[b]Historia:[/b][i]A było to tak, że pewnego razu, matka Theluji, postanowiła udać się na polowanie. Mała wilczyca, ciekawa łowów matki, zdecydowała się iść za nią. Szła przez jakiś czas za matką, póki nie dorwała jej zamieć śnieżna, podczas której to zgubiła trop swej rodzicielki. Postanowiła zostać na noc w jednej z dziur pod drzewem. Następnego dnia, wychodząc w poszukiwanie wilczycy, odnalazła ją... martwą. Wiatr, jaki szalał, przewrócił jedno z drzew niefortunnie na samotną samice, która musiała zginać natychmiastowo. I tak Theluji została sierotką, która zawędrowała na terytoria klanów, zupełnie tego nieświadoma.[/i]


[b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b][i]Z waszego baneru na innym forum[/i]
[b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie][i]Tak[/i]
[b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b][i]Ponieważ chciałabym spróbować, jak to jest na innym forum[/i]

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Shivaji
2. [b]Płeć:[/b] samica
3. [b]Wiek:[/b] nieco powyżej 2 lat
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Średniej wielkości, obdarzona ogromną ilością puchatego futra, optycznie ją powiększającego. Dzięki niemu sprawia wrażenie nadmiernie jak na samicę przerośniętej, ale pod grubą warstwą włosów kryje się delikatne ciałko i cienka skóra. Szlachetne rysy, długi pysk, niewielkie uszy i inteligentne, żółte oczy, często przerażające, w pełni oddające intencje samicy, zwykle negatywne. Długie nogi z różowymi poduszkami u spodu, szorstkimi i podatnymi na skaleczenia. Długi, okazały, równie puchaty jak cała postać ogon. Szybkie, starannie wymierzone ruchy, mało elegancki chód. Ze względu na wielkość łatwo pomylić ją z samcem, co jej schlebia.
5. [b]Charakter:[/b] Towarzyska, wybuchowa i entuzjastyczna, stanowi idealny materiał na podparcie duchowe podczas ciężkich chwil. Empatyczna, przepełniona zapałem, szybka i skuteczna w działaniu. Prędka w podejmowaniu decyzji, typ raczej mało bierny. Aktywna i czynna, doskonale odnajduje się w każdej sytuacji i znajduje argument na wszystko. Aż nadto uparta, nie umie przyznać się do błędu. Niepokorna, mało komu przyznaje wyższość, co napawa jej częstych kłopotów. Energiczna i ochocza, nieco niedokładna, lubi załatwiać sprawy "po łebkach". Lojalna i oddana, godna zaufania. Dziecinna na swój wiek, pełna zapału. Bardzo pocieszna i uradowana. Jej zachowanie ulega całkowitej zmianie przy członkach innego klonu. Wesołość i optymizm ulatniają się, a Shivaji staje się agresywna i nieprzewidywalna. Gotowa w jednej chwili bronić bliskich, groźna, mściwa i zatwardziała w działaniu.
6. [b]Historia:[/b] Tajemnica narodowa, jak zasłużycie, to wam powie (a jest o czym opowiadać).

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Od znajomego
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Mam potrzebę popisania na innym forum i padło na to. A, że mnie zainteresowało... to jestem :)

[i][b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Atlanta
2. [b]Płeć:[/b] Samica
3. [b]Wiek:[/b] Młoda, ok. 2 lat
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Wilczyca normalnych rozmiarów o grubym, gęstym i czarnym niczym kruk futrze. Mimo, że nie jest to stworzenie pokaźnych rozmiarów, włosie zdecydowanie sprawia, że wydaje się być grubsza i większa, niż faktycznie jest.
Jej kufa jest stosunkowo krótka, lecz mocna, zwieńczona proporcjonalnym, o równie smolistym ubarwieniu co jej futro i skóra - nosem. Z obu stron pyska widoczne są wysoko osadzone i dość wydatne kości policzkowe, które naciągając skórę wokół oczu sprawiają, że wygląda na przebiegłą bestię o bursztynowym spojrzeniu. A może nie tylko wygląda?
Całość jej wizerunku dopełniają ostro zakończone, wysokie uszy.
5. [b]Charakter:[/b] Póki co nie do końca ukształtowany, choć wiem jedno - będzie to interesująca istota.
6. [b]Historia:[/b] Atlanta pochodzi z królewskiego rodu północy - stąd jej niestandardowo grube futro, mające zabezpieczyć jej organizm przed mrozem, który w jej stronach nigdy nie przemija. Jest jedynym potomkiem króla, a więc i prawowitą następczynią tronu. Królewskie życie pozostawia jednak wiele do życzenia i mimo, że wszystkiego jej było pod dostatkiem, to zabrakło jednego - przygód.
Właśnie dlatego jest Tutaj - po swojej pierwszej podróży w nieznane.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] A było to około 10 lat temu... :)
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Bo uwielbiam wolva i zebrało mi się na powroty! (Tak tak, sesja)[/i]

I. Postać
1. Imię: Chrysus
2. Płeć: Samiec
3. Wiek: Noworodek
4. Opis wyglądu: Biały czy tam kremowy, nakrapiany, srebrnooki
5. Charakter: To skomplikowane
6. Historia: Będzie
II. Gracz
1. Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum? Od siostry ciotecznej, kiedy po ziemi stąpały jeszcze dinozaury
2. Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum? Nope
3. Dlaczego chcesz do Nas dołączyć? Bo Sasuke zapłodnił Asurę i powstałem

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Mei
2. [b]Płeć:[/b] Samica
3. [b]Wiek:[/b] 2 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Jest to ciemno kremowa wilczyca posiadająca piękne oliwkowe oczy.
5. [b]Charakter:[/b] Pewnie każdy wyobraża sobie wilka jako istotę władzy i grozy. Jednak nasza Mei jest przeciwieństwem starych poglądów. Jest miła i stara się być porzyteczna w klanie. Dba o każdego i ma złote serce. Kocha patrzyć na małe wilki gdy bawią się nieopodal. Wręcz jest urodzoną opiekunką do młodych. Szybko się zaurocza, więc miły gest może sprawić, że ta samica będzie bardziej zadowolona niż inni. Pod osłoną dobroci kryje się coś jeszcze, gdy wilczyca się wścieknie to może zrobić komuś niezłą szkodę. Nienawidzi kłamstw więc lepiej zważać na słowa przy tej samicy.
6. [b]Historia:[/b] Wilczyca nie pamięta wszystkiego. Pamięta tyle, że jej matka zabrała ją jak najdalej od miejsca gdzie się urodziła. Wychowała ją jednak... Nastał dzień w którym jej matka nie wróciła z polowania i mała Mei musiała sama o siebie zadbać. Jej matka ofiarowała jej kukułcze pióro. Miało to symbolizować, że nigdy jej nie opuści. Pióro znajduje się za uchem samicy. Jeszcze nigdy go nie zdjęła i dzielnie wędrowała znaleźć nową rodzinę bądź dom.
[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Pewna osoba powiedziała mi, że takie forum istnieje
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] Tak
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Kocham wilki i myślę, że mogę tutaj spędzić miło czas.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] [i]Sacred[/i]
2. [b]Płeć:[/b] [i]Samiec[/i]
3. [b]Wiek:[/b] [i] niecałe 2 lata[/i]
4. [b]Opis wyglądu:[/b] [i] Czarny, trochę chuderlawy jak na basiora, ale zgrabny wilk o szmaragdowych oczach. Można by rzec, że ma taką zniewieściałą urodę. Czarny nos, który musi dotknąć wszystkiego i uszy zawsze postawione na baczność. Taki w sumie, zwyczajny wilk. [/i]
5. [b]Charakter:[/b] [i]Początkowo Sacred jest dosyć nieufny i ostrożny. Jednak przy bliższym poznaniu okazuję się być optymistyczny, ale niecierpliwy; pomysłowy, ale leniwy. Jest też ciekawski i niezwykle lojalny. Pomimo tego że nie ufa od razu, łaknie kontaktu z innymi wilkami. No może mógłby mieć więcej dystansu do siebie.. [/i]
6. [b]Historia:[/b] [i]Sacred pochodzi z dość licznej watahy. Jako szczenię był dość energiczny i wszędzie go było pełno. Pewnego dnia postanowił, że sam nauczy się polować. Poszukiwanie ofiary okazało się nie być takie proste i szybkie jak przewidywał. Młody wilczek znacznie oddalił się od watahy, zaczął odkrywać nowe tereny. Po wcześniej nieudanych próbach schwytania jakichś ptaków czy wiewiórek, Sacred był już gotów się poddać i szukać drogi powrotnej do domu. Wtedy wypatrzył w zaroślach małego zająca. Wilczek rzucił się w pościg, który ostatecznie zakończył żywot małego stworzonka (zająca, oczywiście). Sacred wyruszył ze swoją zdobyczą w (jak wtedy myślał) drogę powrotną.. Jednak jeszcze wtedy słaba orientacja w terenie, dopiero rozwijające się zmysły i odległość od domu.. To wszystko nie pozwoliło mu odnaleźć odpowiedniej trasy. Tak rozpoczął się nowy etap w jego życiu. Od tamtej pory nieprzerwanie wędrował, aż trafił w to miejsce..[/i]

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] [i]Reklama[/i]
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/[u]Nie[/u]]
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b][i]Daawno dawno temu grałam na podobnym forum. Trochę się zatęskniło..[/i]

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Ruuvyi
2. [b]Płeć:[/b] Samica
3. [b]Wiek:[/b] 18 miesięcy
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Choć właśnie przekroczyła swoistą granicę między szczenięctwem i dorosłością, Ruu na pierwszy rzut oka nietrudno pomylić z podrostkiem. Śmiesznie wręcz niska i chuderlawa, mogłaby równie dobrze mieć nieco ponad pół roku. Filigranowa, trochę zbyt koścista sylwetka wznosi się na stosunkowo długich łapach, robiąc wrażenie delikatnej, kruchej niby lustrzane zwierciadło. Wizerunku dopełnia śnieżnobiałe, niezmącone żadnym innym odcieniem futro (no chyba, że się akurat w błocie wytarza, czy innym paskudztwie), oraz osadzone w trójkątnej głowie duże oczęta migdałowego kształtu. Obręcze tęczówek okalające czerń źrenicy wahają się od przejrzystej bieli, poprzez jasne odcienie szarości, aż po bladość srebrzystego księżyca.
5. [b]Charakter:[/b] Obca światu i świat jej obcy. Niedoświadczona, może troszkę naiwna. Raczej spokojna i pogodna, bezkonfliktowa oraz wycofana. Niezbyt pewna siebie - w końcu to wciąż dość młoda istotka, która dopiero uczy się życia.
6. [b]Historia:[/b] Trzy miesiące temu opuściła watahę, w której przyszło jej się wychować. Nie, żeby się zgubiła... Wcale. Po prostu odeszła, żeby... ee... Tak, odeszła. Od tego czasu błąka się (ale nie jest zagubiona!) bez większego celu, próbując nie umrzeć z głodu i nie zostać zjedzoną.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Grałam gdzieś w okolicach 2008.
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Chyba już ze dwa lata nigdzie nie pisałam, mam dużą potrzebę.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Asvaldur
2. [b]Płeć:[/b] Samiec
3. [b]Wiek:[/b] 2 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Czarny basior o dosyć smukłej sylwetce. Szare zabarwienie oczu i permanentnie letargiczne zachowanie powoduje że przypomina raczej cień wilka niźli w pełni funkcjonalnego członka klanu.
5. [b]Charakter:[/b] Pomijając fakt że wilk jest zdecydowanie powolny w ruchach jak i toku myślenia, wilk ten zdaje się być zafascynowany nocnym niebem i jego zawartością. Wykazuje duży ferwor w swojej wierze jak i w poszukiwaniu odpowiedzi na nieboskłonie, z reguły za pomocą twardej determinacji i konsekwentnym dążeniem do uzyskania odpowiedzi.
6. [b]Historia:[/b] Myślę że opisywanie historii na dzień dobry jest mało interaktywną formą jej ukazywania. Myślę że wszystko się ujawni podczas rozgrywki.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Wygrzeb z pamięci (Rhor/Gib/Zvon)
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Ty pytaj mnie a ja ciebie.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Marcepanowe Serce
2. [b]Płeć:[/b] Samica
3. [b]Wiek:[/b] Dorosła
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Nie wyróżnia się niczym szczególnym. Ot, typowy szary wilk, żółte oczy. Wielkość odrobinę powyżej średniej dla swojego gatunku, ale nie można nazwać jej gigantem.
5. [b]Charakter:[/b] Ciekawska świata, wszędzie jej pełno, trudno usiedzieć jej w miejscu. Nie jest osobą, która najpierw pomyśli, a potem zrobi, wprost przeciwnie. Zwykle bywa dość głośna, aczkolwiek potrafi się zamknąć i uważnie słuchać drugiej osoby, jeśli zachodzi taka potrzeba. Empatyczna, dusza towarzystwa.
6. [b]Historia:[/b] Nie ma w niej nic szczególnego. Dorastała w niewielkiej watasze wilków, otoczona ciociami, siostrami i braćmi, rodziną. To było miejsce przepełnione miłością, chociaż nie brakło i obowiązków. Gdy skończyła parę miesięcy, musiała wykonywać proste zadania, pomagać dorosłym. Nie zabrakło oczywiście czasu na szalone gonitwy, gry w chowanego, "walkę" o pozycję w hierarchii czy kawałek legowiska. I tak dorastała. Rodzinny dom opuściła tylko dlatego, że ciężko było jej usiedzieć wśród znanych kątów - ona chciała iść dalej. Ponadto nie chciała spędzić życia na niańczeniu kolejnych dzieci swych rodziców, sama też chce zainteresować się jakimś kawalerem, przeżyć swoje. Po uzyskaniu zgody odeszła z watahy i ruszyła w nieznane.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Wymiana bannerów.
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Wykruszyły się wszystkie fora, na jakich grałam, a nie umiem żyć bez pbfów. Kiedy zaczynałam grę w pbfy nałogowo pisałam na wilczych pbfach, ale porzuciłam je mniej więcej w 2011 roku, bez żadnych szczególnych przyczyn. Stwierdziłam, że powrót do korzeni i odrobina świeżości dobrze mi zrobi.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Raseela
2. [b]Płeć:[/b] Samica
3. [b]Wiek:[/b] 4 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] ciemnobrązowa wilczyca, o krwistych oczach. Nad jej prawym okiem biegnie, duża pojedyncza blizna. Jej gęste futro kamufluje zgrabną sylwetkę. Porusza się elegancko, niczym nimfa.
5. [b]Charakter:[/b] Charakter Raseeli jest dużym przeciwieństwem jej wyglądu. Czerwone oczy i pamiątkowa blizna, w pewnym sensie sieje grozę. Jednak w środku jest to bardzo spokojną duszą, a nawet i lekko strachliwą. Potrafi spłoszyć ją jeden ruch, jedno słowo. Warczy, czy ukazuje gesty (położone uszy, obnażanie zębów) tylko w sytuacjach, gdy czuje się zagrożona. Walczy również jedynie w samoobronie, nigdy nie atakuje nikogo z własnej woli. Rozważna, żadna jej decyzja nie była podjęta w pośpiechu. Każdy jej następny krok jest dobrze przemyślany. Raczej łatwo nie zdobyć jej zaufania, jednak jeżeli tego dokonasz, poznasz ją całkowicie z innej strony. Pewna siebie, wierna i niezwykle sympatyczna wilczyca, która działa tylko wedle ostrożności i nie miała namyśli nikogo skrzywdzić.
6. [b]Historia:[/b] Żyła w osamotnieniu przez kilka lat. Porzucona przez rodziców w lesie, wychowywana po jakimś czasie przez starszą wilczycę. Znalazła ona ją wychudzoną i zaniedbaną w środku lasu i postanowiła przygarnąć Raseele. Na początku miała pewne obawy, w końcu jej wygląd nie zachęcał specjalnie ludzi. Jednak poznając ją bardziej, bez wahania stwierdziła, że jej wygląd nie komponuje się z jej kolorową duszą. Trzy lata młoda samica spędziła głównie na beztroskim życiu, bez większej watahy. Jedynie ona i starsza wilczyca, to ona była jej stadem. Gdy jej opiekunka jedna zmarła z przyczyn naturalnych, Raseela postanowiła opuścić dom. Jako, że cztery lata już miała, postanowiła znaleźć nowy dom.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Tak jak wcześniej, szukałam wilczych forum
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] uważam, że miło spędza się czas na tego typu forach i postanowiłam stworzyć trzeciego wilczka

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Bishero
2. [b]Płeć:[/b] Samiec
3. [b]Wiek:[/b] 4 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Futro Bisehera jest szaro-białe o gęstym, szorstkim włosiu. Lecz pod puchem kryje się dobrze umięśniona sylwetka, która pozwala mu rozwijać większe prędkości. Oczy ma szare, dobrze komponują się z nocą. Dlatego często trudno go dojrzeć.
5. [b]Charakter:[/b] Wysoki wilczur, niespecjalnie skory do pozytywnych relacji. Jego wzrok jest władczy, dumny i nie pozostawia wątpliwości, że kiedyś wysoko istniał w hierarchii. Jedak kiedyś - to zasadnicza różnica. Nie powinien traktować innych z góry, choć jednak to robi. Nadal uważa się za pana, alfę, kogoś ważniejszego od innych. Niezwykle chętny do bójek, bywa agresywny, szybko się złości. Właściwie pozytywne relacje nie są mu obce, może jedną w swoim życiu takową miał? Może dwie? Oczywiście mowa tu o samcach, bo dla samic jest bardziej rozważny. Potrafi krzywdzić, potrafi nawet i zabijać. Jest to dla niego przyjemnością, zabawą - a nawet poprawą humoru. Jednak pytanie czy istnieją jego dobre cechy? W sercu przepełnionym złem? Może iskierka jest. Tylko, aby tą iskierkę poznać, należy i poznać i jego. Sojusznik, kolega, dobry kompan z watahy. W zupełności wystarczy, choć aby dostać jego zaufanie należy przebyć długą drogę.
6. [b]Historia:[/b] Dawny alfa, przywódca watahy. Jak to się stało, że odszedł a może został... wygnany?
Pełnić rolę alfy nie jest łatwo, w końcu być ,,alfą' oznacza mieć w posiadaniu życie całej watahy. Bishero może za bardzo uznawał się za najważniejszego? W końcu to wataha decyduje o zmianie alfy czy o jego pozostaniu. Był ceniony, dbał o swoich. Jednak nie zawsze liczył się ze zdaniem reszty, często podejmował swoje decyzje. Pewnego razu wybrał się na polowanie, może za daleko zaszedł kto wie? Wrócił po kilku dniach, oczywiście cała wataha była na niego niezwykle wściekła, ponieważ przez ten czas zginęło wiele wilków. Przez te kilka dni, na ich terytorium wkroczyli myśliwi i nie pozostawia tu wiele do wyjaśnień. Bishero nawet i wdał się w bójkę z betą, jak i z całą resztą. Poskutkowało to wygnaniem samca. W ten oto sposób wilk trafił na owe tereny.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Szukałam forum wilczego i tak trafiłam.
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Żeby oderwać się od świata rzeczywistego, tak w skrócie.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Cinnanda
2. [b]Płeć:[/b] samica
3. [b]Wiek:[/b] 3 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Wilczyca obdarzona niezwykłym darem natury - heterochromią. Prawe oko jest jasnoniebieskie ''łagodne i dobre'' natomiast lewe oko jest mocno złociste '' złe i mściwe''. Dlatego jej charakter można odczytać jak z otwartej księgi. Umaszczenie samicy jest białe, bialutkie jak śnieżek. Włos jest cienki i jedwabisty w dotyku. Zgrabna i dość wysoka, długonoga i szybka. Niby wygląda niewinnie i słodko, niczym anioł. Lecz w środku może okazać się zupełną mieszaniną dobra ze złem.
5. [b]Charakter:[/b] Jak wyżej wspomniano kompletna mieszanina piekła i nieba. Ni to za dobra ni to za zła. Potrafi być miła, sympatyczna, dobroczynna i żartobliwa, mściwa, złośliwa, chytra, niegrzeczna. Zupełnie jak dwie różne strony - czarna i biała. Możliwe, że pierwszy raz widząc ją na oczy stwierdzisz, że ten niewinny pyszczek nic złego ci nie zrobi, ale czy na pewno? Właściwie wystarczy jeden zły ruch, jedno złe słowo. Ona nie przepada za nieznajomymi. Cinnanda często ocenia po wyglądzie, próbując wykryć jaki jest następny ruch towarzysza. Nie, ona wcale się nie boi. Jest odważna, lecz nie głupia. Rozważna, choć bywają sytuację w których rzuca wszystko, podejmując pochopną, często niewłaściwą decyzję. Jeżeli zdobędziesz jej zaufanie, możesz się czuć jak w posiadaniu kufra pełnego złota w dodatku z kluczem. Otworzy ci się, a ty poznasz jak wielobarwną ma duszę. Lecz ona nie daje drugiej szansy i to należy zapamiętać.
6. [b]Historia:[/b] Wataha w której żyła Cinnanda zamieszkiwała górskie, ośnieżone tereny. Narodziła się podczas pełni księżyca, razem ze swoim rodzeństwem. Jednak to ona zdobyła pierwsza zainteresowanie innych wilków. Uznana wtedy jako śnieżka z niezwykłym darem księżyca. Bowiem nigdy w ich stadzie nie urodził się wilk o heterochromii. Podziwiana na każdym kroku, wilczyca dorastała obok kochających rodziców i zazdrosnego rodzeństwa. Po uzyskaniu odpowiedniego wieku uzyskała pozycję Alfy, właściwie tylko przez wygląd. Cinnanda początkowo była oddana, zachwycona, że stała się w stadzie ,,kimś''. Lecz wkrótce na jej terytorium wkroczyła nowa wilczyca, która szybko odebrała jej pozycję Alfy biała natomiast stała się Betą. Od tamtej chwili Rosemarine i Cinnanda toczyły nienawistną walkę, którą przegrała właśnie kolorowo-oka. Odeszła ze stada, powierzając rolę Bety komuś innemu. Długo błądziła, czasem i nawet chciała zawrócić i wrócić do watahy, do rodziców. Lecz szybko odsuwała tą myśl, wiedząc że wyjdzie na słabe szczenie, które w życiu nie potrafi sobie poradzić. W końcu dotarła na nowe tereny, które pomogły jej szybko zapomnieć o stracie.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Długo szukałam wilczego forum z dość aktywnymi graczami i dotarłam właśnie tutaj.
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] nie, ''grałam'' na forum o innej tematyce.
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Lubię odgrywać rolę różnych postaci, po prostu oderwać się też od rzeczywistości i przyjemnie spędzić czas.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Sophronia
2. [b]Płeć:[/b] Samica
3. [b]Wiek:[/b] 2 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Wysoka, zgrabna wilczyca, z czarnym futrem i bladoniebieskimi ślepiami. W okolicach bacznie stojących uszu, mądrych oczu, grzbietu, przednich łap, a także na końcówce długiego, puszystego ogona znajdują się białe tatuaże, połyskujące w księżycowym świetle.
5. [b]Charakter:[/b] Sophronia jest typem obserwatora. Rzadko miesza się w sprawy innych, aczkolwiek lubi przebywać w ich towarzystwie. Bawią ją kłótnie i walki. Lubi zgadywać, co się stanie dalej i nie szczędzi przy tym cichych komentarzy. Wszystko to nie znaczy, że jest nieśmiała. Czasem wręcz przeciwnie - może sprawiać wrażenie aroganckiej, choć zachowuje się tak wyłącznie wtedy, gdy wie, że ma słuszność. Chętnie dzieli się swoją opinią z innymi i nie liczy się zbytnio z ich uczuciami. Potrafi być szczera do bólu, bo uważa, że kłamstwo najczęściej nie popłaca. Nie oznacza to jednak, że jest naiwna i wyjawia całą prawdę - podstęp nie jest jej obcy, choć podobnie sprawa się ma z przemocą. Nigdy nie wszczyna bójek, lecz jej prowokatorska postawa czasami zachęca do tego jej przeciwników, a ona sama... cóż, nie można do końca określić, jak się w takiej sytuacji zachowa. Mimo wszystko ma w sobie trochę rozsądku, więc jednym razem może uciec, a innym - przeprowadzić kontrę.
6. [b]Historia:[/b] Nigdy nie poznała swoich rodziców. Rozważała różne możliwe scenariusze dotyczące ich zniknięcia, takie jak śmierć, porzucenie, porwanie... szybko jednak się z tym pogodziła i nauczyła żyć bez nich. Mimo to przetrwanie pierwszych miesięcy było naprawdę trudne. A raczej byłoby, gdyby nie cudowne zrządzenie losu. Otóż pewnego razu napotkała na swojej drodze niewiele starszego od niej szczeniaka. Również był sam, dlatego postanowili, że będą żyć razem i wspierać się, niczym rodzeństwo. Długo im się to udawało, lecz... na samym końcu Sophronia i tak została sama. Jej towarzysz nie przetrwał zimy - zanim zdołali znaleźć odpowiednio ciepłe schronienie, zdechł.
Od tamtego czasu wadera nabrała więcej doświadczenia. Błąka się po świecie, pozornie bez celu, a tak naprawdę... szuka frajdy. Przygód, wrażeń, zabawy! Bo co innego jej pozostało?

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Zobaczyłam reklamę na visionlighthouse
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Bo... lubię wilki :D I zaciekawiło mnie to forum

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Við
2. [b]Płeć:[/b] Samica
3. [b]Wiek:[/b] 2 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Wysoka, zgrabna wilczyca, z czarnym futrem i bladoniebieskimi ślepiami. W okolicach bacznie stojących uszu, mądrych oczu, grzbietu, przednich łap, a także na końcówce długiego, puszystego ogona znajdują się białe tatuaże, połyskujące w księżycowym świetle.
5. [b]Charakter:[/b] Við jest typem obserwatora. Rzadko miesza się w sprawy innych, aczkolwiek lubi przebywać w ich towarzystwie. Bawią ją kłótnie i walki. Lubi zgadywać, co się stanie dalej i nie szczędzi przy tym cichych komentarzy. Wszystko to nie znaczy, że jest nieśmiała. Czasem wręcz przeciwnie - może sprawiać wrażenie aroganckiej, choć zachowuje się tak wyłącznie wtedy, gdy wie, że ma słuszność. Chętnie dzieli się swoją opinią z innymi i nie liczy się zbytnio z ich uczuciami. Potrafi być szczera do bólu, bo uważa, że kłamstwo najczęściej nie popłaca. Nie oznacza to jednak, że jest naiwna i wyjawia całą prawdę - podstęp nie jest jej obcy, choć podobnie sprawa się ma z przemocą. Nigdy nie wszczyna bójek, lecz jej prowokatorska postawa czasami zachęca do tego jej przeciwników, a ona sama... cóż, nie można do końca określić, jak się w takiej sytuacji zachowa. Mimo wszystko ma w sobie trochę rozsądku, więc jednym razem może uciec, a innym - przeprowadzić kontrę.
6. [b]Historia:[/b] Nigdy nie poznała swoich rodziców. Rozważała różne możliwe scenariusze dotyczące ich zniknięcia, takie jak śmierć, porzucenie, porwanie... szybko jednak się z tym pogodziła i nauczyła żyć bez nich. Mimo to przetrwanie pierwszych miesięcy było naprawdę trudne. A raczej byłoby, gdyby nie cudowne zrządzenie losu. Otóż pewnego razu napotkała na swojej drodze niewiele starszego od niej szczeniaka. Również był sam, dlatego postanowili, że będą żyć razem i wspierać się, niczym rodzeństwo. Długo im się to udawało, lecz... na samym końcu Við i tak została sama. Jej towarzysz nie przetrwał zimy - zanim zdołali znaleźć odpowiednio ciepłe schronienie, zdechł.
Od tamtego czasu wadera nabrała więcej doświadczenia. Błąka się po świecie, pozornie bez celu, a tak naprawdę... szuka frajdy. Przygód, wrażeń, zabawy! Bo co innego jej pozostało?

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Zobaczyłam reklamę na visionlighthouse
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Bo... lubię wilki :D I zaciekawiło mnie to forum

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Szelena
2. [b]Płeć:[/b] samica
3. [b]Wiek:[/b] szczeniak
4. [b]Opis wyglądu:[/b] jeszcze nie wiem...
5. [b]Charakter:[/b] jak wyżej
6. [b]Historia:[/b] ...

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] gram na tym forum już od dawna
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie]nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] mam ochotę pograć, chcę oderwać się troszkę od rzeczywistości

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Rouben
2. [b]Płeć:[/b] samiec
3. [b]Wiek:[/b] 6 lat
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Rouben wygląda starzej niż wskazywałby na to jego wiek. Jest wilkiem o szarym umaszczeniu z pojedynczymi, wąskimi pasmami czerni. Jego futro jest krótkie i przerzedzone, dłuższe tylko po bokach pyska dając wrażenie wąsów. Oczy ma jasne, prawie białe, często bez wyrazu. Odzyskują swój blask tylko wtedy, gdy wilka coś zaciekawi. Uszy wilka są wyjątkowo długie i wąskie. Jest to cecha wyglądu, którą odziedziczył po swoim ojcu. Rouben porusza się powoli, niezdarnie i bez energi. Jest sprawny fizycznie, jednak przez nękająca go od szczenięctwa chorobę nie lubi być aktywnym bez potrzeby.
5. [b]Charakter:[/b] Z początku sprawia wrażenie spokojnego i dystyngowanego, ale po dłuższej rozmowie z nim łatwo zauważyć, że brak mu ogłady. Wpłynęły na to dwa lata samotnej podróży, podczas której był wolny od społecznych konwenansów. Rouben jest ciekawski i lubi przeprowadzać niecodzienne eksperymenty, jednak nie przepada za dzieleniem się swoimi odkryciami. Z natury jest dobry, nie lubi przemocy i bezpodstawnej agresji. Woli unikać konfliktów i dąży do kompromisów. Gdy już musi podjąć walkę, woli uciec się do podstępów niż do bezpośredniego starcia. Mimo swojej ekscentrycznego i uciążliwego charakteru, Rouben stara się być uczciwym członkiem stada. Ma swój kod moralny, któremu jest wierny.
6. [b]Historia:[/b]
Rouben pochodzi małej watahy żyjącej za górami. Urodził się jako syn pary Alfa. Z tego samego miotu ma starszego brata Radoslava, który go inspirował w szczenięcych latach i zaraził ciekawością. Bracia byli bliskimi przyjaciółmi, jednak mieli przeciwne charaktery. Rouben był spokojny, a Radoslav energiczny, nierozważny i czasem porywczy. Różnili się też siłą fizyczną. Starszy brat był szybki i silny, a młodszy o dość przeciętnej sile i nękany chorobą. Od pierwszego roku życia Rouben łatwiej się męczy niż inne wilki, a zbyt długa aktywność sprawia mu ból. Jego rodzina starała się ukrywać słabość syna przed resztą stada, by nie wpływała ona na jego pozycje w watasze. Przez to Rouben wypełniał głównie prace umysłową, a pomimo podobnej inteligencji braci, stereotypowo myślano o nich jak o tym mądrym i tym silnym.

Pewnego dnia część watahy udała się na polowanie pod przywództwem Alf. Niespodziewanie stado zostało zaatakowane przez ogromnego niedźwiedzia, dotychczas niespotykanego na tych terenach. W walce zostały śmiertelnie ranione obie Alfy. Pozostała część stada ledwo uszła z życiem. Winą o porażkę w tak rutynowym zadaniu jak polowanie, został obarczony Radoslav, ponieważ tego dnia był odpowiedzialny za zwiad terenu. Oprócz tego oskarżano go o tchórzostwo, gdyż po śmierci Alf niewystarczająco szybko przeją dowództwo w walce, przez co zginęły również dwa inne wilki. Wataha w nieświadomej chęci rozładowania emocji obarczała Radoslava co raz to nowymi oskarżeniami i podważała jego pozycję jako kolejnej Alfy. Rouben bronił brata, jednak na niewiele się to zdało. Stado domagało się by to właśnie on został kolejnym przywódcą. Rouben niechętny posiadania tak wysokiej pozycji i świadomy swojej słabości uknuł wraz z bratem plan. Zaproponował, że oboje zawalczą ze sobą o pozycje Alfy. Radoslav zwycięży i w ten sposób zrehabilituje się w oczach watahy, a Rouben odejdzie by uniknąć dalszych konfliktów i tak razem przywrócą pokój. Jak postanowili, tak zrobili. Reszta stada, nie wiedząc o fizycznej słabości młodszego brata i przekonana o tym, że właśnie on zwycięży swoim sprytem, przystała na pomysł. Rouben przegrał i odszedł z watahy. Brat, który od młodości był przygotowywany do roli następcy, był dla niego ważniejszy. Życie w stadzie i tak wydawało się nie dla niego. Już od jakiegoś czasu zastanawiał się nad opuszczeniem grupy, przy której trzymało go tylko przywiązanie do brata. Postanowił udać się na dwuletnią wędrówkę, podczas której badał świat i przeprowadzał swoje ekscentryczne eksperymenty. W czasie podróży natkną się na tereny klanów z Wilczej Krainy i postanowił zostać ciekawy odmiennej kultury i zmęczony brakiem stałości w życiu.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Kiedyś grałam na starszej wersji forum, google pomogły w znalezieniu nowej
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [[s]Tak[/s]/Nie]
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Bo mi się nudzi i poczułam wspomnień czar

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Sunrise
2. [b]Płeć:[/b] samica
3. [b]Wiek:[/b] 2 lata
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Wysoka wilczyca o długich łapach i szczupłej sylwetce. Jej futro jest biało-szare w dosyć jasnym odcieniu, ciemniejące na uszach i ogonie. Sierść ma krótką w porównaniu z niektórymi wilkami, odstającą od ciała jedynie w paru miejscach, jak przykładowo na policzkach. Jej głowa jest dość wąska, a pysk długi, choć nie przesadnie. Oczy ma jasne bursztynowe, ciepłe, jak ona sama.
5. [b]Charakter:[/b] Radosna, wiecznie chętna do zabawy i śmiechu samica. Sunrise kocha się bawić, nie lubi zasad, ograniczeń. Robi to, co chce, o ile nie jest to wbrew przywódcy. Trzyma się szeregu, niekoniecznie stara się o wyższą rangę, bo uważa, że cały ten wyścig po władzę jej nie dotyczy. Tak samo ważniejsze sprawy, jak wojny, czy sojusze. Niekoniecznie ją to obchodzi. Łatwo ją oszukać, wystarczy udawać, że jest się przyjacielem, czy powołać się na kogoś ważnego, lecz najprawdopodobniej tego kogoś potem spyta, więc przykrywka może zostać spalona. Lubi dużo mówić i jest bardzo otwarta, choć swoje problemy trzyma dla siebie. Zawsze stara się pomóc najlepiej, jak umie, pocieszyć, czy spędzić z kimś czas. Uwielbia ryzyko, choć w granicach rozsądku. Ciężko jest pozbyć się uśmiechu z jej pyszczka.
6. [b]Historia:[/b] Żyła ze swoimi rodzicami w pewnej watasze. Gdy minął jej pierwszy rok życia, alfa, wyjątkowo okrutny wilk, wysłał ją i kilka innych rocznych wilków na wyprawę po nic. Oszukał je, bo chciał się ich pozbyć, gdy te sprzeciwiały się kolejnym zasadom. Wyprawa trwała i trwała, przeciągała się, młode wilki rozdzielały się, lub padały ofiarą lasu. Ostatecznie Sunrise oddzieliła się od nich, uważając, że to przez nich nie może znaleźć tego, po co ją wysłali. Wyruszyła samotnie i trafiła na te tereny.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Przeglądałam reklamy for na edenie
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Cóż, są wakacje, mam dużo czasu i dużo chęci do grania gdzieś. To forum wygląda interesująco.

[b]I. Postać[/b]
1. [b]Imię:[/b] Vulthur (zarejestrowany jestem bez "h", proszę o dodanie :) )
2. [b]Płeć:[/b] Basior
3. [b]Wiek:[/b] 7 lat
4. [b]Opis wyglądu:[/b] Czarno-szara, gęsta sierść pokrywa dobrze rozbudowane mięśnie, które doskonale sprawdzają się w walce. W końcu wilk był jednym z najlepszych zwiadowców oraz wojowników w dawnej osadzie. Łatwo zauwazyć jego doświadczenie w walce, gdyż brakuje mu jednego oka, a cała lewa połowa kufy jest pokryta głębokimi, obszernymi bliznami. Zdrowe, widzące ślepie ma kolor szkarłatny (rodzinna cecha). Na boku zwisa mu duża, zmacerowana czaszka, która kiedyś należała do Ghmura, był to najbliższy przyjaciel Vulthura.
5. [b]Charakter:[/b] Do wilków obcych jest szorstki i chłodny. Bliższe relacje są rzadkim u niego zjawiskiem, ale jeżeli już ma przyjaciół to jest wiernym kompanem w boju. Lubuje się w zemście na wrogach oraz w przeróżnych torturach na nich. Ich krzyki oraz cierpienie karmią resztkę duszy wilka. Niegdyś znany w swej osadzie jako Okrutny Mściciel.
6. [b]Historia:[/b] Żył wraz z niepokorną siostrą Raven w dobrze prosperującej wiosce. Budził w mieszkańcach strach oraz szacunek. Miał jedną jedyną słabość - mała, spokrewniona z nim kulka o czerwonych jak on oczach. Bronił jej za każdym razem, gdy ta pakowała się w kłopoty. Lecz jej ostatnia walka w barze skonczyła się dla ich rodziny fatalnie. Otóż Vulthur dostał rozkaz tortur na Raven. Wierny swoim Władcom chciał wykonać go jak najlżej. Jednak siostra nie chciała się poddać bez walki i pozbawiła brata oka, po czym uciekła jak najdalej od domu. Vulthur udał się w pogoń za nią, gdy tylko doszedł do sił.

[b]II. Gracz[/b]
1. [b]Skąd dowiedziałeś/łaś się o forum?[/b] Gram tu gdzieś od 2009 r.
2. [b]Czy to Twoja pierwsza postać na tego typu forum?[/b] [Tak/Nie] Nie
3. [b]Dlaczego chcesz do Nas dołączyć?[/b] Wolny czas trzeba jakoś "zabić"